Wie is de vader?

Laatst is mij iets heel raars overkomen. We waren een gezellige avond weg met de vriendengroep bij de bowlingbaan. We zaten er allemaal lekker in en voor ons gevoel werd de ene na de andere strike geworpen. Het was hartstikke gezellig totdat een onschuldig geintje binnen de vriendengroep uit liep op een verwarrende situatie.
Binnen onze vriendengroep bevinden zich een aantal stelletjes en een aantal vrijgezellen. We zien elkaar ook wel eens buiten de groep om. Een van de stellen binnen de groep is zwanger. Op een gegeven moment riep iemand die een beetje te veel gedronken had voor de grap: ’misschien lijkt het kindje straks wel op mij!’ Nou dachten we in eerste instantie dat er niet veel aan de hand was maar de dame in kwestie begon ineens te huilen. Dit maakte haar vriend zo aan het twijfelen dat hij heeft besloten een prenatale vaderschapstest te doen.

Wat mij in eerste instantie al verbaasde is dat je door zo een situatie aan je vriendin gaat twijfelen. Het is niet aan mij daar over te oordelen of daar verder iets over te zeggen. Er ging wel een wereld voor mij open want ik had nog nooit eerder over een prenatale vaderschapstest gehoord.

Prenatale vaderschapstest

Het blijkt een test te zijn die je al vanaf de negende week van de zwangerschap kunt doen zonder dat je daarbij het lichaam van het kind of de moeder hoeft binnen te dringen. Er wordt wangslijm van de moeder en de vader (dat hoop je dan) verzameld. Dit wordt dan in een laboratorium onderzocht. Ze kijken in het bloed van de moeder naar het DNA van de baby. Daarna vergelijken ze het DNA van de baby met dat van de (vermeende) vader.
De test lijkt zeer betrouwbaar te zijn. Het namelijk een betrouwbaarheidsscore van 99,9%. Je kunt dus wel zeggen dat de test uitsluitsel gaat geven.

Twee soorten

Er zijn twee soorten testen die je kunt doen. Een voor je eigen gemoedsrust en een die rechtsgeldig is. Ze zijn allebei even betrouwbaar. Het verschil zit hem er vooral in dat je de gemoedsrusttest zelf kan uitvoeren. Bij de test die rechtsgeldig is moet een derde onafhankelijke persoon (bijvoorbeeld een huisarts of een verpleegkundige) het wangslijm afnemen zodat de test later in een eventuele rechtszaak aangeleverd kan worden als bewijs.

Voor mij was het bijzonder te weten dat het bestond, al hoop ik er zelf nooit gebruik van te hoeven maken. De uitslag weten we tot op heden niet.